Het is al een tijd geleden dat ik wat nieuws op de site heb gezet. Het was privé een drukke tijd. We zijn verhuisd en dat heeft wel wat voeten in de aarde gehad. 

Ondertussen is er nog een wereldwijde coronacrisis bij gekomen. Ik wil daar niet bij stil staan, dat doet de hele wereld al.  Ik negeer het niet maar probeer met God en Jezus mijn weg er in te vinden.

Laatst maakte ik iets heel eenvoudigs mee waarin Jezus mij iets liet zien. Dat wil ik graag delen. Wellicht herkennen jullie er iets in. Als ik naar mijzelf kijk kom ik regelmatig tot de conclusie dat het verschil tussen iets weten en het daadwerkelijk toepassen nog wel eens moeilijk is.

Geldt dat niet voor iedereen? We weten het vaak wel, vaak ook voor de ander, maar toepassen of doen is nog wel een dingetje… Ik geloof dat we meer en meer mogen leren luisteren naar ons hart. Kennis zit in je hoofd, liefde en geloof in je hart.

Voor het ophangen van een zonnedoek boven ons terras was ik in een lokale bouwmarkt op zoek naar muurplaten met een halve ring er aan vast. Deze moeten dan aan de muur en kon ik het doek aan vast haken.

De bouwmarkt is bekend terrein voor mij dus doelgericht ga ik naar het vak waar ze volgens mij zouden moeten liggen. Het was een vrij grote bouwmarkt bij mij in de buurt. Er waren meerdere bezoekers aanwezig. Zo ook een moeder met een meisje van ca 1,5 jaar. Het kind wandelde rond en moeder was in de buurt. Het meisje brabbelde af en toe wat.

Ik kwam tot de conclusie dat het artikel dat ik zocht niet in de stelling lag waar ik het verwachtte te vinden. Wel allerlei andere ijzerwaren maar net niet dat artikel dat ik zocht. Dan maar verder op zoek in deze bouwmarkt. Nee, ik vraag het nog niet aan een medewerker, Ik kan het zelf wel vinden. Dan maar eens bij de tuinartikelen kijken. Ook niet. Vreemd! Weer terug naar het schap van de ijzerwaren. Nee, het ligt er echt niet. Nu, dan de winkel maar systematisch door… Ik had geen haast, dus dat kwam mooi uit. Vinden moest ik het!

Na vijf minuten kom ik weer in het pad van de ijzerwaren. Het kleine meisje staat met handpalmen omhoog in het pad. Voor het vak van de ijzerwaren en houd twee van die artikelen in haar hand. Ze biedt ze bijna op een presenteerblaadje aan. En ze brabbelt er ook wat bij.

Ik stond behoorlijk perplex. Ze lagen blijkbaar dus wel in dit pad. Maar ik had ze niet gevonden. Dit kleine meisje scharrelde wat door het straatje met haar handen door de vakken die op haar hoogte waren. Van alle artikelen ( duizenden) in deze bouwmarkt was ze precies bij dat artikel kort voordat ik in het straatje kwam. Blijkbaar vond ze ze interessant genoeg om uit het vak te halen… En in haar hand te houden net op het moment dat ik het straatje in kom lopen.

Wat een mooi moment. Ik doorzag gelijk de geestelijke lessen voor mij er achter.

Wij kunnen ernstig naar iets op zoek zijn terwijl het altijd er al is. We zijn zo druk met zoeken dat we niet goed kijken. Ook zijn we vaak te trots om hulp te vragen. We zoeken iets zelf wel uit. Maar de mooiste les vind ik dat een kind mij dat geeft wat ik net nodig heb. Staat ook niet zoiets in de Bijbel? In de psalmen en hoe Jezus over kinderen spreekt. Het kind scharrelde daar rustig rond en bekeek alles vanuit haar perspectief. In dat perspectief lag ook het artikel. Moeten wij ook niet meer en meer leren om vanuit Gods perspectief te gaan kijken. Meer en meer ergens boven uit zien te stijgen, maar ook meer en meer op onze knieën te gaan?

Ik vind dat nog wel eens lastig. Mijn hart wil dat wel, maar mijn gedachten, mijn denken schreeuwt vaak harder. Probeert mij weg bij mijn hart te houden…Die twee zijn lang niet altijd één.

God weet wat ik nodig heb, hoe onbenullig ook in Zijn ogen. De wereld verandert en onze behoeften lijken te veranderen. Maar is dat werkelijk zo? Wij hoeven ons niet aan te passen aan de wereld. Ik mag leren om met mijn hart meer en meer op God en Jezus afgestemd te zijn. En leren onderscheiden welk stemmetje er in mijn denken spreekt. Ik mag Gods perspectief zoeken.

De moeder kwam in het straatje wandelen op zoek naar haar kindje. Ik vertelde haar wat er gebeurd was. Het meisje had het artikel nog in haar handen. De moeder zei tegen het meisje: “geef maar aan die meneer, doe maar in zijn mandje.” Ik kreeg het artikel van haar en bedankte haar. Mijn zoektocht was voorbij. Overdenkende wat er gebeurd was liep ik naar de kassa.

Een mooie les voor mij! Ook voor jou?

28/06/20