Vanmorgen luisterden we naar een spreekbeurt over eensgezind, eenparig en hetzelfde doel voor ogen hebben. Een woord dat mij inspireerde…

Waar ik de laatste drie jaar steeds meer en meer van overtuigd ben is dat het als volgeling van Jezus belangrijk is te weten welk doel ik voor ogen heb, vervolgens dit doel met mede discipelen te delen om dan ook samen eenparig en eensgezind er naar toe te werken.

Onlangs kwam mij ter ore dat er weer een christelijke gemeente bij mij in de buurt gesplitst was. Een gemeente die een jaar of vijf geleden was gestart. De ware oorzaak van de splitsing ken ik niet maar het zette me aan het denken. Ik moest terugkijken naar mijn eigen leven. Zelf ben ik voor een tijd deel van een leidersteam geweest van een gemeente die uiteindelijk ook uit elkaar is gegaan. Ik ken dit dus van dichtbij. Wat gebeurt er in de christelijke wereld? Zichtbaar en onzichtbaar?

Daar waar christenen elkaar kunnen omarmen over geloofszaken en samen een zelfde, zich meer en meer ontwikkelende, visie hebben op Gods plan met mensen, visie op wie God is en wie Jezus is, kan je van de (christelijke) buitenwereld een stempel krijgen dat je te nauw denkt. Dat het wel sektarisch lijkt. Je wordt vaak argwanend aangekeken.

In Handelingen lezen we dat de discipelen eenparig verlangen, samen zijn en gezamenlijk bidden. Dus het eenparige verlangen is helemaal niet zo gek of sektarisch!

In 2 Tessalonicenzen 1 vers 10 staat:  “wanneer Hij (Jezus) komt, om op die dag verheerlijkt te worden in zijn heiligen en met verbazing aanschouwd te worden in allen, die tot geloof gekomen zijn;”

Volgens mij is op dit moment het belangrijkste doel in het plan van God dat Jezus zichtbaar gaat worden in ons. Jezus wil terugkomen in ons en uiteindelijk komt Jezus ook zelf terug. Maar essentieel om de komst van Jezus te bespoedigen is dat proces aan en in onszelf o.l.v. Jezus en met behulp van Gods geest in ons. Dat mag een innerlijk verlangen zijn om een volwassen zoon van God te worden. Het gaat in eerste instantie om een proces in jou, in mij.  Laat ik het noemen: werken aan jezelf, maar dan niet aan je ego.

Jouw ego mag plaats maken voor Jezus en zijn volwassen zoonschaps identiteit. Meer en meer gaan lijken op Jezus en gelijkvormig worden aan Hem. Samen met anderen die dat ook willen. Dat is een niet eenvoudige weg, daarbij heb je elkaar nodig. Maar het is de beste weg die er is. En als je hier samen serieus mee aan de slag gaat dan bespoedigen we de komst van Jezus. Dat geloof ik. De bijbel spreekt daar over!

Terug naar de christelijke wereld om ons heen in de maatschappij en cultuur van tegenwoordig:  Nederland wil bekend staan om haar ruimdenkendheid, om haar vrijheid van meningsuiting, om “bijna” alles moet kunnen (Laat ik het maar zo benoemen). In zo’n land groeien wij op, groeien onze kinderen en kleinkinderen op.  Dat vraagt veel wijsheid om er op de juiste manier mee om te gaan. Het heeft voordelen maar zeker ook nadelen. Wij vinden snel iets van en over een ander. Dat ventileren we dan ook graag. We vinden dat we veel rechten hebben en goed voor onszelf moeten zorgen.

Daarnaast is er nog de nalatenschap of het gedachtegoed van de christelijke stromingen in Nederland. In het katholicisme zien we dat Jezus of als kind of als de gekruisigde veelal aanbeden wordt. Maar Jezus is veel meer dan dat! Maria heeft daarbij ook een vereerde plaats bij hen, samen met de andere heiligen.  Het Calvinisme heeft ook zijn stempel gezet op onze christelijke samenleving met o.a. de uitverkiezingsleer en het zondaar zijn tot de dood. Ik schop niet tegen deze stromingen aan,  er zijn zeker ook goede zaken uit voortgekomen, maar het kan je af houden van een groei naar een volwassen zoon van Jezus. Ze leggen de focus op andere zaken.

Al deze zaken maken de eensgezindheid er niet makkelijker op. Verlangen naar eensgezindheid moet dus volgens mij vooral zitten in het veranderingsproces in jezelf. Maar niet helemaal alleen, maar met elkaar. Niet naar buiten of naar de buitenkant kijken of gericht zijn, maar eerst beginnen bij jezelf, van binnen.

Ik ben overtuigd dat hoe meer je als mens verandert naar een beelddrager van Jezus, de omgeving om je heen dat mag gaan ervaren.

In christelijk Nederland gebeurt er ook veel. Laat ik niet alles wat er is benoemen maar er is veel te zien en te doen zonder dat je stilgezet wordt bij wie je zelf mag zijn en worden in Christus Jezus. We richten ons veel op genezing van ziekten, we zoeken een “ervaring” met God. We zijn meer met “ervaren en zien” bezig dan met onze diepste ik, onszelf, ons geloof, onze identiteit in Christus. We willen Jezus en God zien en ervaren. In kerk en gemeentes zie je vaak dat organisatie, controle, regels, management meer en meer een rol gaan spelen. Hoe houden we de mensen bij de gemeente? Hoe kan ik mensen tegemoetkomen zodat ze blijven? Moeten we iets van onze identiteit als kerk of gemeente  inleveren? Iedereen mag er toch op zijn manier over denken? Er moet ruimte zijn voor nieuwe ideeën! We leven in een ruimdenkend land dus….

Voor zover de zichtbare wereld.

En dan zijn we dus bezig met de verkeerde eenheid. In de onzichtbare, geestelijke wereld is er één die veel plezier heeft in deze zaken. Dat is de satan met zijn koninkrijk. Hij zaait verwarring en onvrede. Hij brengt afleiding en verleiding. Geen tijd kunnen nemen om naar jezelf te kijken en met Jezus in gesprek te zijn over jezelf. Omdat je nog overal heen wilt en en van alles moet zien.

Maar waar gaat het dan om?

Hem zicht te vragen op waar je nog mag veranderen, Zijn hulp daar bij vragen.  Daar gaat het om. Je broeders en zusters daarin betrekken. Samen op weg gaan.  Als jij verandert naar het beeld van Jezus dan moet dat zijn uitwerking hebben in je omgeving.

Ik geef niet af op alles wat er in de wereld om ons heen gebeurt. Een ieder moet doen wat hem of haar het beste lijkt. Denk wel bij alles wat je doet na over waarom je iets doet. Geef het je meer onrust? Brengt het verdeeldheid?

Met een aantal broers en zussen hebben wij besloten om in deze tijd elkaar op te zoeken, eenparig naar het zelfde te verlangen, samen in gesprek te zijn over God’s woord en het werk van Jezus. Samen te bidden, voor elkaar en voor onze naasten. Geen discussies of meningsverschillen maar een eensgezindheid nastreven die eenparig verlangt dat Jezus meer en meer zichtbaar in ons mag worden. De wederkomst van Jezus meehelpen bespoedigen! Met vallen en opstaan. Elkaar daarin helpen en onderwijzen. We zien wie God is, we zien wie Jezus is, we kennen zijn plan steeds beter. We willen daar invulling aan geven. We zijn een lerend organisme.

Eenheid kan je niet organiseren. Dat moet groeien.

28/okt/2018