Meten, toetsen en vastleggen…presteren!

Een typisch kenmerk van de mens(heid) is dat we meten, we toetsen om vast te kunnen leggen, we willen steeds meer en steeds beter. We bepalen normen als meetpunt.

Het lijkt allemaal wel een wedstrijd!

Wat voor een cijfer heb jij? Hoe veel rondjes heb jij gerend? Hoeveel kilo heb jij getild? Wat was jouw snelheid? Hoeveelste ben jij geworden? Hoe hoog in de organisatie sta jij? Aan hoeveel mensen geef jij leiding? Ga zo maar door, ga zo maar door!

Blijkbaar willen we onze plaats bepalen. Om vandaaruit weer beter te worden of verder te kunnen gaan. Grenzen verleggen….Soms vraag ik mij af: waar ligt de grens hiervan?

Vanuit de Griekse invloeden (oudheid)  in onze maatschappij en cultuur is dit ontstaan. Op deze site staat ook een artikel over de verschillen tussen het Hebreeuwse en Griekse denken. Daar zie je duidelijk dat vanuit het Griekse gedachtegoed de bewijs en prestatiecultuur is gegroeid.

God heeft ons allemaal uniek gemaakt. Dat betekent dat we verschillend zijn. Zou God willen dat we ons constant meten aan anderen? Hoe je er uit ziet, of je goed presteert, of je genoeg verdient etc.

Mijn kleindochter had laatst een sponsorloop op school. Ze zit net in groep 1 van de basisschool. Een goed initiatief om geld bijeen te lopen voor stichting KiKa.  De gedachte achter een sponsorloop of aktie is dat het in eerste instantie niet om de loper gaat maar om waar je de loop of aktie voor doet. De focus verschuift. Natuurlijk is het mooi als er zo veel mogelijk wordt opgehaald maar iedere bijdrage is gewenst of je nu goed of minder goed kunt rennen.  Mijn kleindochter is wat groot voor haar leeftijd. Daar waar kinderen die net kunnen lopen soms al vrij snel willen gaan rennen is het bij mijn kleindochter iets anders gegaan. Het duurde iets langer totdat ze kon lopen en is de laatste maanden het rennen aan het leren. Erg mooi en leuk om te zien. Maar hoe gaat ze de sponsorloop doen? We waren zeer benieuwd. Heel trots liet ze haar stempelkaart zien aan haar moeder. Ze bleef maar rennen zei haar moeder. Geweldig om te zien hoe ze besefte dat als ze meer rondjes liep ze meer geld bijeen rende.

Wij kijken in beperkingen, vergelijken met anderen, zien hobbels of maken zorgen. Mijn kleindochter zag mogelijkheden. Hoe meer ik ren, hoe meer geld ik ophaal. Niet voor mijzelf, maar voor de ander.

Tussen de bedrijven door zie je nog wel steeds dat bij sommigen de prestatiedrang er is om de beste te zijn, of het meeste op te halen. Maar goed, dat geven wij als ouder ook vaak aan onze kinderen mee. Daar zouden wij als ouders anders mee om moeten gaan. Misschien een nieuw idee om eens een stuk over te schrijven: Wat voor een voorbeeld ben jij? Ben ik?

Maar weer even terug naar de basisgedachte:

Waar ik weer eens bij stil werd gezet is dat God niet kijkt in beperkingen maar in mogelijkheden. Dat God niet aan je vraagt om de beste te zijn, maar je aanmoedigt om verder te gaan. Dat we van Jezus mogen leren om Hem te volgen. Hij heeft de enige ertoe doende overwinning behaald. De satan en dood overwonnen. Hij is de eerste van de nieuwe schepping. Een schepping waartoe wij mogen behoren. Zijn overwinning brengt dat jij van zonde vrij kunt zijn, vergeven en schoon. Hij deed het dus niet voor eigen gewin of eigen eer. Hij deed het voor jou. Geen wedstrijd…maar de beste sponsorloop ooit gelopen!!

WWJD2D?:  Dus…Is jouw leven een wedstrijd of een sponsorloop? Loop je voor jezelf of voor de ander? Jezus liep en loopt nu nog voor jou!

12/11/2017