Deze zomer hebben we een aantal dagen aan de Franse rivier de Dordogne gekampeerd. Heerlijk! Een paar meter voor onze kleine caravan stroomde de rivier. Een constante stroom van water dat voorbij stroomt. We hadden een mooi uitzicht op de oevers en met het mooie weer zagen we regelmatig mensen lekker gaan zitten in de zon, af en toe even afkoelen in het water. Kano’s kwamen voorbij. Er werd gedobberd en gezwommen. Ook zagen we mensen vissen. En wat je bijna altijd ziet is dat, vooral mannen en kinderen, stenen gaan zoeken en deze gaan gooien. De kunst is om met een goede worp de steen zo vaak mogelijk te laten stuiteren op het water. Ook zie je dat er regelmatig dammetjes in de stromende rivier wordt gebouwd. (ook vaak ook door mannen en kinderen). Gek dat deze activiteiten “automatisch” gedaan worden. Er staat nergens een bord van: Tips: Wat u allemaal zoal kunt doen aan de oever van deze rivier.

Vlak bij ons kampeerden vrienden van ons. Dit was niet gepland maar bleek zo te zijn. We hebben elkaar dan ook wel eens ontmoet op de oever om samen te genieten van het mooie weer, de omgeving, het water etc.

Mijn vrouw en ik vroegen ons af hoelang men al stenen in de rivier gooide. En waarom lijkt het alsof die stenen nooit op raken? Natuurlijk moest ik, behalve af en toe even zwemmen met de stroom mee, ook langs de oever struinen, op zoek naar mooie stenen. Om te gooien of om te bewaren. Iedere steen is uniek. Mooi om dit te zien.

Tijdens het slenteren met de vriend in de bedding van de rivier zoekend naar stenen kwam het gesprek op David die ook stenen uit de bedding van de rivier zocht en mee nam voor de confrontatie met Goliath, de reus. David, een man naar Gods hart.

Ik keek in het water en raapte een uniek gevormde steen op. Geen ronde steen die al jaren in het stromende water lag, maar een steen in de vorm van een hart. Een hart van steen.

Een hart van steen… deze steen heb ik opgepakt en meegenomen. Hij ligt nu op mijn kantoor.

Zomaar een verhaaltje? Ja, je zou het kunnen denken. Ik schrijf iets op wat ik tijdens mijn vakantie heb gedaan. Maar onderstaande gedeeltes staan in dit stukje tekst:

stenen nooit op raken… met de stroom mee… iedere steen is uniek… een man naar Gods hart…een hart van steen…

Dat zet me even aan het denken, over God, Jezus en over mijzelf:

stenen nooit op raken: Gods liefde raakt nooit op. Zijn genade is blijvend. Het werk van Jezus gaat door, zal niet stoppen. Jezus blijft je roepen. Zijn liefde raakt niet op!

met de stroom mee: Ben ik iemand die met de stroom mee gaat? Ging Jezus met de stroom mee? Hoe maak ik mijn keuzes? Kijk ik naar de stroom of kijk ik wat Jezus zou doen? Laat ik mij leiden door wat er in de wereld gebeurt? Of kijk ik naar Jezus?

iedere steen is uniek: Geweldig is de schepping van God. Geen boom is hetzelfde, geen dier is hetzelfde. Zelfs iedere steen is uniek. Hoeveel meer zijn wij in Gods ogen. Wij zijn uniek, jij bent uniek. Besef dat. God heeft je de levensadem gegeven. Hij is je maker. Hij heeft je uniek gemaakt!

een man naar Gods hart: David, zo wordt hij genoemd. Ben ik ook een man naar Gods hart? Daar moet ik over nadenken. De eerste vraag is dan? Ken ik Gods hart? En de volgende vragen komen in mijn gedachten: Hoe ziet Hij mij? Wil ik Gods hart kennen of alleen mijn eigen hart? Genoeg om over na te denken en mee aan de slag te gaan. Diep van binnen weet ik dat ik God steeds beter wil leren kennen en Jezus steeds meer en meer wil volgen. Alleen moet ik mij steeds minder laten afleiden door alles dat mij hierin wil belemmeren. Mijn hart meer en meer afgestemd op God, dat wil ik!

een hart van steen: Ja, die had ik in mijn handen. Opgepikt uit de Dordogne. Ons hart kan ook langzaam van steen worden. We worden nergens meer door geraakt. We worden koud en kil, gevoelloos. Afgestompt door teleurstellingen en tegenslagen.  Niet meer te bereiken. Ik vraag me dan af hoeveel mensen er al in dit proces zitten. Een wereld waar egoïsme groeit en de kloof tussen armoede en rijkdom groter wordt. Een wereld die harder wordt.Ja… met harten van steen wordt de wereld harder. Maar wat geweldig dat we naar Jezus en Zijn verlossingswerk mogen kijken en dit zelfs in ons leven mogen aannemen. Jezus die je stenen hart inruilt voor een hart van vlees. Een hart dat klopt voor God, voor Jezus, voor je naaste en voor het geweldige plan dat God heeft met de mens die zijn hart gegeven heeft voor dit plan, een eeuwige toekomst met onze God en schepper. Met onze redder en zaligmaker, Jezus Christus. Kies daar voor. Ik juich dit van harte toe!

Zomaar een verhaaltje over de vakantie van dit jaar? Nee, God laat ons zien, meer dan voor ogen is. Door Zijn Geest in ons worden onze ogen geopend voor het geestelijke leven. De geestelijke realiteit.

Daar bij die rivier….

Hij liet mij een rivier zien met water dat leven geeft. De rivier was helder als kristal en ontsprong aan de troon van God en aan het Lam. In het midden van het plein van de stad en aan weerskanten van de rivier stond een levensboom, die twaalf maanden vruchten gaf, elke maand zijn eigen vrucht. De bladeren van de boom brachten de volken genezing. Openbaring 22:1-2

WWJD2D? :  Zoek het vaderhart van God!

27/augustus/2017