Zoonschap:

Een term die wel eens genoemd wordt in de bijbel maar waar verschillend naar wordt gekeken. Wat is zoonschap en wat houdt het in?

Op mijn zoektocht na mijn bekering naar het dichter toe groeien naar Jezus, de wens Hem te volgen, het stoppen te doen met zaken die mij verder van God af brengen, komt het zoonschap in beeld. Als je je bekeert wordt je wederom, opnieuw, geboren. Niet op aarde maar in de hemel(sferen). Als kind van God. Je geeft je leven aan Jezus, je keert om van de weg die je tot dan toe bent gegaan. Je beseft diep van binnen dat je bij God je Vader wilt horen. Dat je rust en vrede in je hart wilt. (Zie de pagina bekering).

Door veel visies en overtuigingen te onderzoeken heb ik aspecten die ik geloof in mijn hart gesloten. Ik geloof dat we God steeds beter mogen kennen. Dat God ook gekend wil worden. Hij houdt van mij als kind van God, en Hij helpt mij verder met de ontwikkeling van mijn zoonschap. Net zoals ik mijn zonen en dochter wil helpen met opgroeien, advies geven, stimuleren, loslaten, ondersteunen etc. Zo wil God dat ook met mij doen. Sleutel hierin is Jezus Christus. Hem volgen, en op Hem willen gaan lijken. God geniet van mijn groei, net zoals ik geniet van de ontwikkelingen van mijn kinderen.

In het boek van Cees Visser met de titel Het werk van Jezus Christus staat de volgende passage over het groeien naar geestelijke volwassenheid. Een mooi en duidelijk stuk, zeker de moeite waard even te lezen.

Groeien naar geestelijke volwassenheid

De Bijbel beschrijft de ontwikkeling van de vrucht van de Geest vanuit meerdere invalshoeken. Zo spreekt Paulus over het ‘in liefde toegroeien naar Hem die het hoofd is: Christus’, en het bereiken van de mannelijke rijpheid, de maat van de wasdom der volheid van Christus’ (Ef.4:13,15). Met andere woorden: over een leven als zoon van God en het openbaar worden hierin als volwassen zoon van God. Deze beschrijving geeft aanvullend zicht op wat God en Jezus in ons willen bewerken. De ontwikkeling van de vrucht van de Geest maakt deel uit van onze groei naar geestelijke volwassenheid. Het leven door de Geest – het leven in gemeenschap met de Zoon – leidt tot gelijkvormigheid aan het beeld van de Zoon ( Rom 8:29).

Paulus spreekt in dit verband over zoonschap. Bijvoorbeeld in Romeinen 8:15 en 23. Een woord met goddelijke diepte. Een begrip waarin Gods liefde voor mensen te voorschijn komt en Gods plan met mensen besloten ligt.

In het Grieks staat er: huiothesia. Dit grondwoord is afgeleid van huios (=zoon) en thesis (= plaatsing,stelling). Het betekent letterlijk: het als zoon geplaatst worden, het op de plaats van een zoon gesteld worden. De vertaling ‘aanneming tot zoon’ geeft de inhoud goed weer. Denk hierbij aan adopteren: je geeft een kind dat krachtens geboorte niet tot je gezin behoort een door jou beschikbaar gestelde plaats hierin: een plaats gelijkwaardig aan die van je eigen zoons en dochters. Dit geeft zicht op het ‘zoonschap’ waarover Paulus schrijft. Je krijgt van God een plaats in zijn huisgezin, in zijn Koninkrijk. De plaats van een zoon, een plaats in Christus, een plaats aan die van zijn eigen Zoon gelijkwaardig.

Helaas wordt in vele kerken en kringen zelden of nooit over zoonschap gesproken: het is geen ‘item’ op het christelijke erf.  Menig gelovige kent de term zelfs niet. En zoals altijd: onbekend maakt onbemind; het zoonschap wordt niet beleefd, noch ontwikkeld.

Dit wordt enerzijds veroorzaakt door het feit dat een aantal Bijbelvertalers het woord ‘zoonschap’ niet gebruikt. Men spreekt van kindschap (Canisius, Willibrord en Lutherse vertaling) of ‘aanneming tot kinderen’ (Statenvertaling). Dit komt ook in andere taalgebieden voor. Zo spreekt de Engelse King James Version in Romeinen 8:15 over ‘adoption’ en de Duitse Luther Bibel in vers 15 over ‘einen kindlichen Geist’. Dit komt het begrip niet ten goede. Anderzijds mogen we de invloed van Satan op het terrein niet buiten beschouwing laten. Hij wil ‘zoonschap’versluieren en buiten ieders bereik houden. Hij wil mensen geestelijk ‘klein’en ‘onvolwassen’ houden, elke geestelijke groei en ontwikkeling tegengaan en de openbaring van volwassen zonen Gods met alle mogelijke middelen tegenhouden.

Kind of Zoon?

Maken Bijbelvertalingen die spreken over kindschap of aanneming tot kinderen, fouten? Niet naar de letter: een zoon is natuurlijk óók een kind. Wel naar de geest: het door Paulus bedoelde accent valt weg als je huiothesia met ‘kindschap’omschrijft. Bij de vertaling van huios zien we hetzelfde gebeuren. In Romeinen 8:14,19 spreekt het NBG van zonen Gods. Anderen kiezen voor kinderen Gods ( Lutherse vertaling, SV, Canisius en Willibrord); dit geeft wederom een ‘vertekend’ beeld. Toch is ook het NBG niet consequent bij het vertalen van huios. Zo wordt gesproken over kinderen des lichts en kinderen des dags (1 Th.5:5), terwijl anderen hier terecht kiezen voor zonen (Canisius, Leidse vertaling en Telos vertaling). En over vredestichters die kinderen Gods genoemd worden (Mat.5:9) in plaats van zonen Gods (Telos vertaling).

Het Nieuwe Testament gebruikt naast huios ook teknon. Dit betekent: kind, zoon, dochter. Het NBG vertaalt meestal met kind; Engelse vertalingen kiezen menigmaal voor zoon. Bijvoorbeeld in Johannes 1:12:….hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods (KJV: sons of God) te worden. Hoewel teknon en huios in zekere zin als synoniemen mogen worden beschouwd, is er inhoudelijk wel een verschil. Teknon wijst op de afstamming van de vader. Huios accentueert de waardigheid en het karakter van de nakomeling, alsook zijn positie en status in de relatie tot de vader. Voor echte kleine kinderen gebruikt het Nieuwe Testament andere grondwoorden: teknion ( verkleinwoord van teknon) of paidion.

Daad van God

Wanneer gesproken wordt over Jezus, de Zoon, gebruikt het NT consequent het woord huios. Dit geldt voor alle benamingen van Jezus waarin het woord ‘zoon’ voorkomt: eniggeboren Zoon van God, Zoon des mensen, Zoon van David, Zoon van Gods liefde, Zoon des Allerhoogsten, etc. In alle voorkomende schriftplaatsen hanteert het NT huios.  Dit geeft aan het woord huiothesia een extra accent en goddelijke glans. Het geeft zicht op de enorme liefde van God, op zijn bedoeling met u en mij. Het gaat niet om ‘zomaar’ een plaats als ‘zoon’ in het koninkrijk van God, maar om een plaats aan die van de Zoon, Jezus Christus, gelijkwaardig.

God geeft je deze plaats niet door verwekking – zoals bij Jezus – maar door adoptie. Naast vele overeenkomsten is en blijft er ook verschil bestaan tussen het zoonschap van Jezus en dat van ons. Terecht spreekt Paulus over gelijkvormigheid aan het beeld van de Zoon en niet over gelijkheid met de Zoon ( Rom 8:29).

Hoe komt deze ‘aanneming tot zonen’ tot stand? Het is een daad van God vanuit een hart vol liefde voor de mens. Hij adopteert ons in overeenstemming met Zijn eeuwig voornemen en op basis van het werk van Jezus Christus: in liefde heeft Hij ons tevoren ertoe bestemd als zonen van Hem te worden aangenomen door Jezus Christus, naar het welbehagen van Zijn wil (Ef.1:5). Ook hier staat in de grondtekst huiothesia.

Aan deze aanneming gaat een roeping vooraf. Ieder van ons wordt in Christus door God geroepen, op grond van zijn goddelijke bestemming ( Rom. 8 vers 30). Wanneer je in geloof hierop ingaat en je bekeert – Jezus Christus als persoonlijke verlosser en zaligmaker aanneemt – rechtvaardigt God je in Hem. Je ontvangt vergeving van zonden. Je wordt verlost uit de macht de duisternis en overgebracht in het Koninkrijk van de Zoon zijner liefde ( Col.1 vers 13). Je komt vanuit de geestelijke dood in het ware leven; vanuit innerlijke gevangenschap in hemelse vrijheid. Je wordt wederom geboren; je krijgt een plaats in Christus.

Door wedergeboorte wordt je niet alleen een kind van God maar ook een zoon van God. Dit blijkt uit Efeziers 1:5. Het gaat hier over huiothesia; je wordt als zoon van God aangenomen. Dit zoonschap ligt besloten in het kindschap Gods, in de wedergeboorte. Zo goed als ieder kind dat ter wereld komt, het in zich heeft om tot een volwassen mens uit te groeien, zo dragen ook wedergeboren kinderen Gods de geestelijke volwassenheid potentieel reeds in zich. Het zit er in aanleg al allemaal in, het mag er in het leven door de Geest volledig uitkomen.

Kinderen zijn nog onmondig en onvolwassen; zij groeien onder normale omstandigheden uit tot mondige en volwassen mensen. Wat een vreugde kunnen ouders beleven aan opgroeiende kinderen die zich door hen laten heiligen en leiden, zich voegen in de opvoeding en hierin door de jaren heen ook steeds meer hun eigen verantwoordelijkheid opnemen.

Hetzelfde geldt voor ons als wedergeboren kinderen/zonen Gods. God verblijdt Zich over ons wanneer wij ons door Jezus laten leiden en door de Geest leren leven. Hierin alles afleggen wat ons in de weg staat – alle last en zonde, alles wat ‘des vlezes’is – en de Heer Jezus Christus aandoen ( naar Heb. 12:1, Rom. 13:14). Wanneer Hij ons geheel en al kan heiligen en wij in deze heiligmaking steeds meer ons eigen aandeel oppakken, zodat wij rein en onberispelijk zijn tegen de dag van Christus ( naar 1Th. 5:23, Fil. 1:10).