Op deze pagina wil ik kort weergeven welke dogma’s, leerstellingen ik zie en zie ontstaan in de christelijke wereld. Een aantal vinden hun begin al eeuwen terug, een aantal pas in de vorige eeuw. Het zal geen uitleg tot in de details zijn, maar waar ik de nadruk op wil leggen is de veranderingen die allemaal hebben plaatsgevonden na het beginnen met verkondigen van het evangelie van Jezus Christus door de apostelen. Ik wil in deze ook niet veroordelen of beoordelen, maar het bewustzijn en besef van de lezer aanspreken.
Zeer belangrijk in al deze onderwerpen is dat in de geschiedenis veel is bepaald via zogeheten concilie’s. (hier is meer over te lezen op deze website). Dit is niet altijd ten goede van het evangelie van Jezus Christus gekomen. Macht, aanzien en angst zijn m.i. drijfveren geweest achter deze concilies. Allen geen kenmerken van het wezen van God, onze hemelse vader en Jezus Christus, onze Heiland en verlosser.
- Drie -éénheid: Wat is dat en wanneer is dit dogma ontstaan?
- God is enkel goed.
- De Uitverkiezingsleer (Predestinatie)
- De pré-existentie van Jezus, Ja of nee?
- De alverzoeningsleer.
- De leer van de erfzonde.
- Het Welvaartsevangelie.
- Zondaar tot de dood.
- Natuurlijk of geestelijk Israël?
- (Heilige) Geest ervaringen opdoen.
Extra: Invloeden op Bijbelvertalingen, christelijke stromingen achter de vertalingen van de bijbel.
In het boekje: Het verhaal van de Bijbel – ontstaan, vertaling en verspreiding ( 1984, Hanna Blok, Jeanette Deenik en Klaas Smelik; uitgegeven door het NBG te Haarlem) lees ik onderstaand stuk:
Kanttekeningen:
In het begin van dit hoofdstuk bleek reeds dat een bijbelvertaling steeds gericht is op een bepaalde groep lezers. Deze lezers verwachten iets van de vertaling, en de vertaler wil door zijn vertaling duidelijk maken dat hij daar oog voor heeft. Zo maakte het in de Middeleeuwen verschil of men vertaalde tot stichting van gelovigen of dat de vertaling moest dienen als hulpmiddel voor het leren van de Latijnse tekst.
Vaak gingen vertalers of uitgevers verder dan alleen het afdrukken van een bepaalde vertaling. Dat wat volgens hen een verklaring behoefde of wat belangrijk was voor de uitleg van de tekst werd in de vorm van kanttekeningen in de marge aan de tekst toegevoegd. Soms bleef het daar niet bij, zoals in de Historiebijbel of de Bibel int Corte, waar verhalen, uitleg en soms complete artikelen midden tussen de bijbeltekst staan en een groot deel van het boek beslaan. Vooral in de reformatorische bijbelvertalingen werd van de mogelijkheid van kanttekeningen dankbaar gebruik gemaakt om aan nieuwe ideeën van de hervormers bekendheid te geven.
Dat sommige drukkers in de zestiende eeuw omwille van een uitgave van een bijbel werden vervolgd, ja zelfs werden terechtgesteld, was vaak het gevolg van kanttekeningen die zij bij hun bijbelvertalingen afdrukten.
(denk ook aan het in de loop van de jaren opnieuw vertalen van de bijbel naar een eenvoudiger taal. Met deze ontwikkeling is de kans sterk aanwezig dat de interpretatie van de tekst zijn oorspronkelijke betekenis gaat verliezen)
11/06/2017
DSCPL 